Deze masterclass is door professor Te Brömmelstroet en Thalia Verkade speciaal ontwikkeld voor mobiliteitsdeskundigen, stedenbouwers en planologen (met lef).

Waarom?
De professor: “Het gaat erom dat we leren reflecteren op welk wereldbeeld en welke uitgangspunten bepalend zijn voor onze ingrepen in de bestaande en nieuwe infrastructuur. En daar dan bewust keuzes in te maken. Een voorbeeld: “Het is vreemd dat bij een planproces voor bijvoorbeeld een nieuwe school, naast de belanghebbenden, de verkeerskundige als enige expert aan tafel zit. Waar is de gezondheidsdeskundige, de planoloog, de psycholoog, de socioloog en de kind-deskundigheid? Waar is de landschapsarchitect, of de ecoloog? De pseudo-wetenschappelijke aura van de verkeerskundige toolbox, met gestandaardiseerde richtlijnen (normen) en modellen, is vervolgens sterk bepalend voor hoe de openbare ruimte eruit komt te zien. Dat is fijn als houvast voor veel partijen, maar uiteindelijke plannen voldoen hierdoor vaak wel aan de normen, maar komen niet tegemoet aan heel veel wensen. Efficiënte verkeersafwikkeling wordt zo bijvoorbeeld automatisch belangrijker dan rechtvaardigheid.”

Het is belangrijk dat je een omslag in denken bewerkstelligt. Stapje voor stapje. Leer je wereldbeeld zien en pas waar nodig aan. Check je uitgangspunten en bespreek nieuwe standpunten. Daarmee creëer je impact.

Botsen of ontmoeten
Een voorbeeld uit het boek Het recht van de snelste illustreert het belang van anders denken:
…“De subklasse van UvA-planologen, ontdek ik gaandeweg, bestudeert specifiek de wisselwerking tussen mensen en de omgeving die voor hen wordt ontworpen. Voor hen zijn straten een plek waar mensen elkaar ontmoeten. Twee wandelaars die op de stoep tegen elkaar aanbotsen: dat kan een vriendschap opleveren.
Maar in de verkeerskunde, een vakgebied dat ontstond in reactie op de opkomst van de auto, is een botsing een conflict dat je moet zien te voorkomen. Hier is de stad niet een samenspel van mensen, maar een mechanische puzzel van verschillende typen pijpleidingen die je elkaar zo goed mogelijk moet laten kruisen zonder dat ze elkaar raken…”